Cultuurshock

Omdat iedereen vraagt hoe het hier is in Japan, heb ik maar besloten mijn eerste blog vanuit Japan snel te posten. Ik ben hier nog niet eens een week, maar ik heb al zoveel meegemaakt dat het lijkt alsof ik hier al weken ben! Het is zo ontzettend anders dan in NL, dat ik erg moet wennen. Echt een cultuurshock! Normaal gesproken voel ik me heel snel ergens thuis, maar hier begint dat nu pas een beetje te komen. Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen met vertellen en ik zal vast een hoop dingen vergeten, maar ik zal mijn best doen! Ik deel mijn blog op in verschillende "hoofdstukjes", zodat je alleen hoeft te lezen wat je interessant vindt.

Eerste dag.

In Japan was het eind middag toen ik aankwam. Ik werd opgehaald door mijn stagebegeleider Kumano-san die mij naar mijn appartement bracht. Meteen hebben we een nieuwe mobiel gekocht. Ze kennen hier geen SIM-lock vrije telefoons en dus ook geen losse SIM-kaarten. Ik moest een soort klein abonnement afsluiten, wat erg duur was. Ze zeiden ook dat het slim was om er niet mee te smsen of bellen, maar alleen in noodgevallen.

Even later kwam Kido-San langs, omdat ze mij ook graag wilde ontmoeten. Ze had langer dan een uur gereisd om mij te kunnen zien en had ook een klein presentje meegebracht (zie foto's hieronder). De bloemen staan symbool voor een speciale feestdag, wat het die dag ook was. Het andere is een soort snoep. Smaakte heel raar! Daarna gingen we met z'n 3en sushi eten in een heel klein restaurantje aan een lopende band. Erg lekker! Ik ben hier zelf later nogmaals in m'n eentje heen geweest, waar ik ook onderstaande foto's heb gemaakt. Als laatste lieten ze me de weg naar het station zien, zodat ik wist hoe ik moest lopen als ik naar m'n werk moest. O ja.. in mijn vorige blog had ik gezegd dat ik 400 m van mijn werk afwoon, maar dat was het oude kantoor. Om het nieuwe kantoor te bereiken moet ik ongeveer een halfuur reizen met de trein.

                                                Japanse snoep                                                       Bloemen die symbool staan voor een Japanse feestdag                                   

Sushi restaurant

Appartement

Toen ik aankwam in mijn appartement, bleek het zo te zijn dat er alleen meubels in mijn appartement stonden, maar geen gebruiksvoorwerpen. Ik moest dus nog nieuwe pannen, kledinghangers, bestek, schoonmaakmiddel, etc. aanschaffen. Ook lag er alleen maar een heel klein dun matje, die echt keihard is. De eerste 2 nachten kon ik amper slapen, dus ging ik op zoek naar een ander matras. Luchtbedden of slaapmatjes kennen ze niet in Japan. Ze kennen bijna alleen maar harde matrasjes vanaf de 150 euro. Gelukkig had ik iets kunnen vinden in de uitverkoop voor 50 euro.

Alle huishoudelijke apparaten zijn helaas in het Japans, dus ik snapte er eerst niets van. Hieronder staat bijvoorbeeld een foto van de bedieningsknoppen van mijn wasmachine. Gelukkig was mijn collega zo vriendelijk dit voor mij te vertalen =).

Bedieningspaneel van mijn wasmachine

Om een beter beeld te krijgen van hoe mijn appartement eruit ziet, heb ik er een filmpje van gemaakt:

Winkels

Vlakbij mijn appartement zijn 2 hele grote overdekte winkelcentra gevestigd. Het was heel vreemd om daar voor de eerste keer te winkelen. Het zijn heel veel kleine winkeltjes in één gebouw zonder dat er iets van muren of hekken tussen zitten. Zonder dat ik het wist, was ik dus spullen aan het "stelen", omdat ik deze meenam van de ene naar de andere winkel... Dit soort "warenhuizen" zijn tevens overal te vinden waar je maar komt. Ik ben nog geen een normale winkelstraat tegengekomen.. Alles is ondergronds.

Ook was het erg lastig om de goede spullen te vinden. Zo sta je opeens voor een schap met alleen maar middelen voor je haar. Maar, aangezien alles in Japanse tekens is.. hoe weet ik dan wat shampoo en wat crèmespoeling is? En wat is nou wasmiddel en wasverzachter en waar maak je je wc mee schoon? En tja.. aangezien niemand Engels spreekt hier in dit dorp, kon ik het ook aan niemand vragen.

                   Schap met alleen maar haarspullen in JP tekens                                        Warenhuis vlakbij mijn appartement

Ook hebben ze een hele afdeling waar ze honden verkopen. Heel anders dan in NL, best zielig eigenlijk. Allemaal puppy's op een rij in kleine hokjes. Sommige honden zijn zelfs in de sale.. Een hondje deed me ook zo erg aan Lady denken. Ik zou er zo een willen meenemen..! 

                 Hondjes in kleine kooitjes midden in de winkel                                                           Hondje dat op Lady lijkt ^-^

Zo verkopen ze de hondjes in de winkel

Wat ik tevens erg grappig vind, is dat verkopers in de winkel rennen als ze iets moeten doen voor iemand. Ik vroeg bijvoorbeeld naar een LAN-kabel, en meteen rent het mannetje weg om het te halen en rent weer terug om het aan mij te geven. Als je gewoon even stilstaat en alles observeert, zie je allemaal rennende mannetjes om je heen!

Supermarkt.
Het is voor mij erg lastig om eten te kopen in de supermarkt. De enige dingen die ik ken van wat ze daar verkopen, zijn yoghurt en bananen. Ze hebben hele schappen vol met allemaal verschillende sojasausen en hele rare kruiden etc. Ook rare dingen zoals gedroogde inkvisjes in een zakje. Ik probeer steeds maar wat dingen uit, maar heb nog niet zelf gekookt. Daar weet ik nog net iets te weinig voor, haha! Hieronder staat een foto van mijn eerste boodschappen die ik had gedaan. Die 4 ronde dingen in dat zwarte bakje waren ontzettend vies. Ik dacht dat het een soort broodjes waren met iets erin.. blijken het zoete aardappelen te zijn: aardappelen met suiker. Bahbah..

Eerste boodschappen

Elektronicazaak.

Voor de MediaMarkt liefhebbers: Ze hebben hier ontzettend veel elektronicazaken! Ik ben bij eentje geweest die net zo groot is als de gemiddelde gamma in NL, maar dan met 8 verdiepingen hoog.. Op 1 verdieping hadden ze alleen maar audio en TV's. 600 koptelefoons op een rijtje die je allemaal kon beluisteren. Ze verkopen hier super veel types die niet te koop zijn in EU. Dat is wel grappig om te zien. Daarnaast liggen van elk product foldertjes onder de schappen die je mee kunt nemen. Wat ook een grappig feitje is: Samsung en LG verkopen hier niet, omdat Koreaanse merken hier geboycot worden door historische redenen. Mijn collega vindt dat erg jammer, want hij wilt erg graag een Samsung tv hebben.

Ook stond 1 verdieping vol met witgoedproducten. Je had een heel stuk waar allerlei stofzuigers stonden die je allemaal kon uitproberen. Een ander gedeelte stond vol met rijstkokers. Mijn collega's lachten mij uit dat ik rijst kook in een pannetje. Dat is hier blijkbaar dus erg raar. Een ander gedeelte stond vol met koelkasten, waarbij in elke koelkast nep eten en neppe pakken drinken stonden. Wat een werk moet dat geweest zijn!

Dit was een kleine elektrozaak. In de grote mocht je geen foto's maken.

Treinen.

De treinen hier kunnen beter genoemd worden als de metro. Ze rijden veel onder de grond en er zitten nauwelijks stoelen in. Alleen de lange afstanden hebben fijne stoelen, maar het is bijna altijd zo druk dat er niet gezeten kan worden. In het begin snapte ik er helemaal niets van. In deze week ben ik al 3 keer verdwaald geraakt in het metroverkeer, omdat ik niet snapte welk station of welke trein ik nou moest hebben (ook al wordt bij de treinen wel veel in het Engels aangegeven). Alle stationsnamen lijken op elkaar: Nakonoshima, Naniwabashi, Yodoyabashi, Temmabashi, Kyobashi, Nishisanso, Kadomashi, Neyagawashi, Kirakatashi, Tambabashi, etc. Nu snap je vast wel waarom je hier snel verdwaald raakt..!

Verder staan op het perron pijltjes aangegeven waar de deuren van de trein komen als hij arriveert. Iedereen wacht van te voren netjes in de rij voor deze pijltjes om vervolgens naar binnen te kunnen. In de trein is het vaak erg proppen (vooral tijdens spitsuur), maar iedereen gaat wel netjes aan de kant als er meer mensen naar binnen moeten. Iedereen is heel sociaal hier! Ook mag je niet bellen in de trein.

Het gerucht dat er proppers voor de treinen staan om mensen nog even extra naar binnen te proppen, is volgens mij niet waar. Ik heb deze in ieder geval nog nergens gezien. Wel heb ik treinen voorbij zien komen waar mannen en vrouwen coupés gescheiden zijn, maar hier heb ik nog niet ingezeten.

Werk.
Op de eerste werkdag reed Kido-san met mij mee, omdat ze bang was dat ik verdwaald zou raken (wat ik anders ook vast zou zijn geweest!). Om bij het bedrijf te komen, moet ik vanuit de uitstaphalte ongeveer 5 minuten ondergronds lopen totdat ik bij gang nummer 25 ben aangekomen. In deze gang staan liften die direct omhoog naar kantoor gaan. Ik kom dus helemaal niet buiten en weet nog steeds niet hoe het gebouw  waar ik werk er van buiten uitziet.

Het werken is erg wennen. Ik heb een eigen bureau, wat wel fijn is, maar bijna iedereen is de hele dag stil. Soms overleggen wat mensen met elkaar in het Japans, maar veder communiceren ze weinig. Ik heb wel al een Japanse vergadering meegemaakt waarbij soms wat dingen voor mij werden vertaald. Ik begin het langzamerhand al erg irritant te vinden dat ik geen Japans kan. Verder ben ik gewoon druk bezig met mijn opdracht. A.s. dinsdag ga ik een presentatie houden om resultaten te laten zien van mijn onderzoeken. Ik ben benieuwd hoe dat gaat, aangezien bijna niemand Engels kan van mijn collega's en presentaties ook helemaal niet gebruikelijk zijn.

Elke middag lunchen we in restaurants. Dat is hier normaal. Tussen de middag zie je iedereen buiten lopen op zoek naar een restaurantje om daar te eten of om eten af te halen. Hieronder zie je een foto van "the business area" tussen de middag. Helaas heb ik nog geen goede foto hiervan gemaakt, omdat iedereen me raar aankijkt als ik hier met een camera loop haha. Het ziet er somber uit, omdat het helaas vaak regende deze week.

Klein stukje van the business area

                                       Samen met Kido-san                                                                          Lunchen

                                Met Kumano-san en Nakadai-san                                                       Nu ook met Shingematsu-san

Mijn collega's zijn verder allemaal ontzettend aardig. Ik merk wel dat iedereen anders is op het werk dan in het echt. Op het werk is iedereen erg serieus en stil, terwijl ze buiten het werk heel veel praten en best grappig zijn!

Welkomsparty.

Wat ik ontzettend leuk en lief vond, was dat mijn collega's van het designcenter woensdagavond een welkomsparty voor mij hadden georganiseerd. We gingen traditioneel Japans eten in een heel klein restaurantje. Iedereen ging aan het bier (ik aan de sake) en collega's werden al snel aangeschoten. Het was ontzettend gezellig om op deze manier mijn collega's wat beter te leren kennen!

Hieronder een filmpje en wat foto's van de welkomsparty:

Eten.

Japanners eten elke ochtend, middag en avond warm eten (of het is een koude maaltijd, zoals sushi). Gelukkig hebben ze hier wel een bakkertje in de buurt, zodat ik in het weekend gewoon broodjes kan eten tussen de middag. Elke dag eet ik wel weer nieuwe dingen. Ik ben bijna elke avond nog uit eten geweest. Ook 1 keer heeft mijn collega Kumano-san mij mee uit eten genomen samen met zijn vrouw Mio. Zij wilde mij graag ontmoeten en Engels met mij proberen te spreken. 

Kumano-San en zijn vrouw voor het restaurantje waar we aten

Ook heb ik foto's gemaakt van veel eten dat ik heb gegeten. Hieronder enkele foto's hiervan. Om er even uitleg bij te geven, hier een beschrijving:

Foto 1: Noodles met ei, gember, soort groente en een Japanse pizza (zo noemen ze dat).

Foto 2: Zalm salade met ontzettend veel uien.

Foto 3: Ei, ham, mayonaise, groente en een soort gehakt (ze noemen het beef).

Foto 4: Haaienbotten (dat rozige) met rechts daarvan een soort warme, zachte, melige boomvruchten die je moet pellen. (niet lekker).

Foto 5: Tofu en de rest weet ik niet wat het precies is.

Foto 6: Curry met rijst en worst

Mensen.

De mensen zijn hier ontzettend aardig. Wat wel wennen is, is het vele buigen dat mensen doen. Als mensen "sorry" willen zeggen (zoals een man in de elektrozaak), buiten ze soms wel 6 keer achter elkaar. Aan de kassa buigen mensen 1 a 2 keer en als je mensen gedag zegt, buig je ook 1 keer. 

Ook heeft ongeveer 1/6 deel van de mensen een mondkapje om (zie foto). Dit doen ze om niet zichzelf, maar om anderen te beschermen tegen verkoudheid. Wat mij ook verteld werd: Heel veel mensen zijn allergisch voor de bloesems die uitkomen in de lente. Dit betekent dat in die periode ontzettend veel mensen mondkapjes dragen.

Man met mondkapje

 

Taal.

Uiteraard spreekt iedereen hier Japans en zoals ik al eerder heb verteld, weinig mensen Engels. Toch willen veel mensen dit wel leren, dus ze proberen het wel. Het is erg moeilijk ze te verstaan als ze Engels spreken, zelfs mijn begeleider vaak. Dit komt omdat Japanners geen verschil horen tussen de L, D en R. In plaats dat ze dus 'hello' zeggen, zeggen ze 'heddo'. Als ik iets niet begrijp, moet ik dus proberen de andere letters in te vullen om te kijken of ik dan wel begrijp wat ze bedoelen haha.

Omdat ik het erg irritant vind om niet goed te kunnen communiceren, ga ik op een Japanse cursus. Ik ben erachter gekomen dat de gemeente van Neyagawa (het dorpje waarin ik woon) gratis een cursus Japans aanbiedt voor buitenlanders. Ik heb al contact met ze op genomen, en waarschijnlijk kan ik elke woensdagavond deze cursus volgen. Wellicht ontmoet ik dan ook andere buitenlanders die hier in de buurt wonen!

Omgeving.

De omgeving hier bij mijn appartement is totaal anders dan de omgeving midden in de stad van Osaka. Osaka is een erg grote stad, dus hiervan heb ik nog maar een heel klein deel bezocht. Hieronder wat foto's van de omgeving van mijn appartement.

                         Straatje tegenover mijn app.                             Straatje tegenover het winkelcentrum

                              Winkelcentrum                                                    Straatje richting station

Verder heb ik gisteren een gedeelte van Osaka bezocht. Hier ben ik naar Osaka Castle gegaan en ben hier ook in geweest om het museum en het uitzicht op Osaka te bekijken. Verder zit er een gebied in de buurt wat het "business parc" van Osaka genoemd wordt. Hier staan enkele wolkenkrabbers. Als laatste ben ik nog naar het peace museum geweest, waar allerlei informatie en voorwerpen van de 2e wereldoorlog te zien waren. Ik moet zeggen, dat het best heftig was om te zien allemaal. Japan heeft natuurlijk een erg grote rol gespeeld in de 2e wereldoorlog, dus ik kwam hier dingen tegen die ik helemaal nog niet wist!

Wat foto's van Osaka op een rijtje (zonder beschrijving eronder, want er gaat even wat mis):

Wat grappige feitjes.

Op veel toiletten hier in Japan, zitten meerdere functies, zoals: een verwarmde WC-bril, verschillende soorten bilsproeiers en een knop waarmee je doorspoelgeluiden kan creëren. Als je een scheet moet laten, kun je dus gewoon dat geluid aanzetten, hoe handig is dat! Haha! Toch zet bijna iedereen dat geluid standaard aan als men naar de wc gaat. Ook staan in elke straat meerdere drankautomaten, waar je drinken uit kunt halen. Sommige mensen hebben er gewoon 1 voor hun huis staan. Hier zit meestal ook zelfs alcohol in en kun je dus elk moment van de dag kopen uit zo'n automaat. Verder hebben veel restaurants plastic eten voor de winkel staan. Dit lijkt vaak net echt! Zo kun je precies zien wat voor eten ze verkopen.

Wat extra foto's.

Nou, ik zie dat ik behoorlijk veel getypt heb. Je kan je het bijna niet voorstellen, maar ik ben hier nog maar een week en heb nu denk ik nog maar de helft verteld! Ik hoop dat mijn volgende blog niet zo lang zal zijn. Ook zal het waarschijnlijk nog even duren voordat ik er weer een post. Nu deze zo uitgebreid is, hebben jullie in ieder geval een goede impressie hoe het hier is!

Hieronder heb ik nog wat extra foto's geplaatst, just for fun =).

Heel veel liefs en groetjes uit Japan,

Wendy