Het is nu alweer langer dan een maand geleden dat ik mijn vorige blog geschreven heb. Ik heb uiteraard weer veel meegemaakt. Ik leer en ontdek nog steeds nieuwe dingen en raak er nog lang niet op uitgekeken.
Amanohashidate
Met Kyoko, een Japans meisje, ben ik naar het plaatsje Amanohashidate in Kyoto (provincie) geweest. Dit is een kleine plaats met een heel bijzonder natuurgebied. De natuur heeft hier zelf een heel lang en smal stuk land gecreëerd in de zee. Hier zijn we vanaf de ene naar de andere kant gelopen (duurt ongeveer een uur). Erna kun je met een kabelbaan naar boven op de berg waar je het natuurgebied van een afstand kunt bekijken.
Onderweg (het was zo'n 3 uur rijden met de bus):
Foto's van het stadje:
Dit was ook de eerste keer dat ik in een Japans hostel sliep. Kyoko en ik waren de enige in het hele hostel. Je moest, net zoals in veel Japanse restaurants en huizen, je schoenen uitdoen bij binnenkomst. Hier kreeg je slippers waar je het hostel mee binnen mocht. In onze kamer mocht je alleen met sokken/blote voeten lopen en in de WC's moest je weer andere slippers aan. In onze kamer stond ook een verwarmde tafel. Dit is een tafel die ook veel mensen in huis hebben. Hier kun je je knieën onder schuiven, het tafelkleed een stuk over je heen leggen waardoor je vervolgens wordt opgewarmd.
Foto van een deel van onze kamer:
Vertrouwen en properheid van mensen
Zoals ik al heb aangegeven in mijn vorige blog, zijn Japanse mensen erg te vertrouwen en is het altijd netjes op straat. Er zijn nergens vuilnisbakken en toch ligt er geen vuilnis op straat. Na weer een maand heb ik zoveel dingen gezien waar wij echt het goede voorbeeld aan kunnen nemen, dat het de moeite waard is het te benoemen. Even wat dingen op een rijtje:
- Als mensen iets op straat zien wat iemand anders is verloren (al is het maar een elastiekje), pakken ze het op en binden ze het vast aan bijv. een plant zodat de verliezer het snel weer terug kan vinden.
- Hotels en hostels lenen gasten paraplu's uit. Wij mochten ook een paraplu lenen toen we naar huis gingen. Deze konden we afgeven bij het station die deze dan weer zouden terugbrengen naar het hostel. Veel Nederlanders zouden ze gewoon meenemen.
- Nergens zie je graffiti. Niet op muren, niet op treinen, echt nergens.
- 's Nachts blijven stations en ondergrondse hallen open. Ook als de treinen niet meer rijden. Het is ook toegestaan voor zwervers om hier te slapen als ze dat willen.
- Met de bus reizen is totaal berust op vertrouwen in Japan. Als je instapt, moet je een nummertje trekken. Als je bij de halte van bestemming uitstapt, kun je op een digitaal bord in de bus zien hoeveel je moet betalen. Dit bedrag stop je in een potje vlakbij de buschauffeur. Hij kijkt dus niet hoeveel je erin doet, maar toch betalen alle Japanners netjes het bedrag dat hoort. Stel je hebt niet genoeg geld bij je, dan zegt de buschauffeur: "Maakt niet uit, dan betaal je de volgende keer gewoon 2 keer". De meeste Japanners betalen de volgende keer dan ook echt twee keer.
- Als men vuilnis op de grond ziet liggen, ruimt men dat op. Ook als het niet van die persoon zelf afkomstig is. In Tokyo zaten we in de trein. Opeens kwam er een flesje aanrollen. Zoals we dat kennen, rolt deze steeds een paar keer heen en weer over de grond tijdens het rijden. Bij het uitstappen pakte iemand het op en nam het mee naar buiten om het daar vervolgens op te ruimen.
- Als je op de kaart kijkt om de weg te zoeken komen er vaak mensen uit zichzelf naar je toe om te vragen of je eruit komt en of ze je kunnen helpen. Ook zijn Japanners erg bereid om je de weg goed te wijzen. Peter (mijn oom) en ik kwamen toevallig mijn collega tegen toen we op de kaart aan het kijken waren. Hij zei: kom maar met mij mee. Vervolgens stapte hij met ons in de trein van een weg met 2 keer overstappen, toen bleek het dat hij die kant helemaal niet op moest. Hij is dus gewoon met ons meegereisd om ons de weg te wijzen.
Nog een voorbeeld van Peter; Hij zocht de weg en ook bij hem kwam een Japanner netjes in pak aangelopen om hem de weg te wijzen. Hij liep een stukje mee en wees hem een straat waar Peter doorheen moest lopen. Peter is die weg zo'n 10 min gevolgd, toen de Japanner weer hijgend aan kwam rennen en zei: "sorry, sorry ik heb je de verkeerde weg op gewezen. Je moet de andere kant op! Sorry sorry!". Veel NL zouden denken: "ach wat stom dat ik hem de verkeerde weg heb opgewezen.. maar hij komt er vast wel uit".
Japanse namen.
Japanners hebben namen geschreven in het Kanji-alfabet. Als ouders een naam moeten verzinnen voor hun kind, komt er veel meer bij kijken dan een NL naam. Ten eerste moeten ze uiteraard letten op hoe je de naam uitspreekt en hoe deze klinkt. Ten tweede moeten ze bepalen welke kanji-tekens ze willen gebruiken voor de naam, want er zijn verschillende tekens die dezelfde uitspraak hebben. Daarbij moeten ze rekening houden met de betekenis van de tekens. Een teken kan bijvoorbeeld: boom, beer of vrouw betekenen. De combinatie van kanji's maakt dus ook een bepaalde betekenis voor de naam. Als laatste moeten ze ook nog rekening houden met de hoeveelheid strepen die de kanji-tekens bij elkaar opgeteld hebben. Dit getal heeft ook een betekenis. Het getal kan bijvoorbeeld betekenen dat met wijsheid zal krijgen, geluk zal hebben in de liefde, en zo heb je er nog oneindig veel. Als je zwanger raakt, moet je dus niet te lang wachten met een naam verzinnen...
Karaoke.
In de tussentijd heb ik natuurlijk weer vaak karaoke gedaan. Eén keer met vrienden en 2 collega's waarbij we van 0.00 uur tot 5 uur 's nachts karaoke hadden gedaan, een andere keer samen met m'n oom (die er nu ook helemaal fan van is) en één keer met collega's en mijn oom samen. In sommige karaoke rooms hebben ze zelfs instrumenten liggen. Hieronder enkele foto's.
Uitgaan.
In Osaka zijn ontzettend veel clubs. Een nadeel is alleen dat je in veel clubs niet mag dansen. Toch zijn er vaak wel bepaalde hoekjes in de clubs waar wel gedanst wordt. Veel vrouwen hier zien er voor NL begrippen erg hoerig uit als ze uitgaan: netpanty's aan en blote buiken, etc.
Takoyaki
Takoyaki is eten dat oorspronkelijk uit Osaka komt en ook alleen in die regio wordt geserveerd. Het zijn inkvisballen in deeg waar met een bepaalde machine gas wordt ingespoten. De inktvis smaakt hierdoor niet meer naar de bekende inkvissmaak, maar het wordt zo zacht als oliebollen. Erg lekker! Ze hebben verschillende soorten sausen en kruiden wat ze erop doen. Hieronder een voorbeeld.
Museum of House and Living.
Met Kyoko ben ik ook naar het museum of House and Living geweest waar een heel Japans dorpje van vroeger was nagebouwd. Hier mochten we rondlopen met kimono's aan. Hieronder wat foto's.
De rest volgt. Eerst mijn scriptie afschrijven.. ^-^
