Inburgering

Mijn voornemens waren om ongeveer 1 keer in de 2 weken een blog te schrijven, maar ik heb gemerkt dat dit erg lastig is. Uiteraard ga ik veel liever 's avonds leuke dingen doen met mensen, dan achter mijn computer zitten te typen... maar nu is echt de avond gekomen dat ik mezelf weer achter de computer heb geschopt. Het wordt een hele lange blog, want ik heb zóveel te vertellen!! Lees maar gewoon wat je interessant vindt ^-^.

Nu, na iets meer dan een maand, voel ik me echt thuis in Japan. Ik leer de cultuur steeds beter kennen, krijg de taal wat meer door en heb weer nieuwe mensen ontmoet. Toch blijven bepaalde dingen mij verassen. Sommige dingen zijn hier gewoon zó anders dan dat wij gewend zijn: positieve, maar ook negatieve dingen. Ik probeer alles te observeren zonder er een mening over te vormen. Het is mooi om te zien hoe anders mensen leven, hoe andere gewoontes ze hebben, maar ook in hoeverre we eigenlijk hetzelfde zijn, in hoe we naar dezelfde dingen streven. We blijven tenslotte allemaal mensen. 

Mensen.

Uiteraard zijn mijn collega's allemaal erg vriendelijk en maken ze soms ook tijd vrij om wat met mij te doen na het werk, maar alsnog moet ik de meeste vrije avonden en dagen in mijn eentje proberen te vermaken. De 2e week voelde ik mij hierdoor een beetje eenzaam en besloot ik mij aan te melden bij een Japanse website. Via deze website heb ik meerdere mensen ontmoet.

 

Doordat ik eigenlijk alleen maar met Japanners omga, hoor ik veel verhalen over hoe het er in het normale leven aan toe gaat. Ik heb bijvoorbeeld gemerkt dat het zoeken naar een relatie met als doel 'het trouwen' hoog in het leven staat. Vrouwen willen vaak huisvrouw worden en een kind krijgen, terwijl mannen in het algemeen willen werken en een vrouw willen hebben om voor de kinderen te zorgen. Japan staat er ook bekend om dat het lastiger is om als vrouw zijnde een hogere functie bij een werkgever te krijgen, dan dat dat voor mannen is. Iemand legde mij uit dat dit juist komt, omdat vrouwen vaak minder gemotiveerd zijn op het werk doordat ze een ander hoofddoel hebben dan carrière maken: huisvrouw worden.

Het klinkt wellicht perfect: de vrouw zorgt voor de kinderen en de man werkt en zorgt voor het geld... maar dat is het meestal niet. Mannen (en uiteraard ook de vrouwen met een baan) werken hier zó hard, vaak zelfs tot 22 uur 's avonds, dat ze nauwelijks hun kinderen zien. Het meisje dat ik sprak, vertelde ook dat ze haar vader vroeger maar 2 keer in de maand zag. En doordat de mannen tot zo laat doorwerken, verslechterd  hun relatie vaak. Hierdoor zijn er veel mensen die tijdens de pauzes of na het werk vreemdgaan in de "beruchte" love hotels. Hier kun je een kamer huren waar je per uur voor betaald. Een jongen die ik sprak, vertelde ook dat hij zich soms afvroeg wat zijn vader allemaal uitspookt, omdat hij bijna nooit thuis is. Van iemand anders hoorde ik weer dat Japan het hoogste vreemdgaangehalte heeft van alle landen ter wereld. Ook al houden mensen in een getrouwde relatie niet meer van elkaar, scheiden wordt hier niet snel gedaan. Als mensen scheiden, krijgen ze namelijk een kruis in hun persoonlijk document. Als iemand dus 3 kruizen in zijn paspoort heeft staan, betekent het dat hij/zij al 3 keer is gescheiden en dus niet snel meer een nieuwe partner zal krijgen. Uiteraard praat ik hier niet over "iedereen", maar het gebeurt hier aanzienlijk meer dan in NL.

Wat ik tevens ook raar vond om te horen, was over hoe mensen met het verdiende geld omgaan. Mannen die werken moeten al hun verdiende geld geven aan hun vrouw. Zij bepaalt vervolgens hoeveel geld zij als "zakgeld" teruggeeft aan de man. Vaak hebben vrouwen tonnen met geld op de bankrekening staan, zonder dat de man daar ook maar iets van afweet. 

Shoppen

Om maar even door te gaan over het geld. Shoppen kun je ontzettend goed in Japan! Het is allemaal wel veel duurder, maar overal waar je komt zijn winkels. Alle winkels zijn elke dag (ook op zondag) van 10 tot 9 uur 's avonds open. De grootste hobby van Japanners is ook om te shoppen. Hierdoor trekt iedereen op hun vrije zaterdag en zondag naar de grootste winkelgebieden in Osaka. En nee.. dit kun je NIET vergelijken met de koopzondag in NL! Ik heb een kwartier in de rij moeten staan om de HM ook maar binnen te kunnen komen. En toen ik eenmaal binnen was, had ik er meteen spijt van en wilde ik er weer uit. Maar God.. natuurlijk kon dat niet zomaar! 

Vuilnis

Ik ben uiteraard mezelf niet, als ik niets over het milieu zeg. Ik moet hierover dus toch even mijn zegje doen ^-^. 

Japan is een heel schoon land. Je ziet nergens vuilnis op straat, er zijn bijna nergens prullenbakken en er zijn zelfs veel mensen die vrijwillig nog de kleine papiertjes die op straat liggen opprikken en weggooien. Wat word ik daar vrolijk van! Toch sta ik er versteld van (en uiteraard erger ik me daar ook aan) dat alles in plastic verpakt is. En dan bedoel ik ook alles wat je maar kunt bedenken: Als je een zak snoepjes koopt, is elk snoepje apart verpakt in plastic. Als je chocola koopt, is elk blokje apart in plastic verpakt. Als je kauwgom koopt, is elk kauwgompje verpakt in plastic.. En dan wordt ook nog eens elk product dat je koopt in een plastic zakje gedaan bij de kassa. En dan niet 1 plastic zak voor alles.. nee.. De aardbeien worden in 1 zak verpakt, je lunch in een andere plastic zak.. En oja! Om niet te vergeten, krijg je ook nog een plastic tasje voor de fles water die je hebt gekocht. Als je iets koopt zoals maandverband, dan krijg je er nog een plastic tasje bij die niet doorzichtig is, zodat je je er niet voor hoeft te schamen... Japan kan dan wel werelds laagste ecologische voetafdruk hebben in verhouding met de welvaart die er is, maar hier kunnen ze toch nog wel wat van andere landen leren!

Ook hebben ze een apart afvalsorteersysteem waar ik nog steeds niets van snap: Burnable, unburnable, plastic, cans and paper. Op het eerste gezicht lijkt het heel makkelijk, maar als je naar de beschrijving kijkt, raak je toch wel in de war. Bij burnable hoort eten en papier, maar ook katoen, tapijt en kussens: eigenlijk alles wat je kunt verbranden. Bij unburnable hoort alles wat je niet kunt verbranden. Plastic en cans spreken voor zich, maar bij paper horen boeken, kranten en kleding.. Als ik dus een papieren folder heb: hoort dat dan bij burnable of bij paper? En als ik nou een melkpak heb, moet ik dit dan bij paper, burnable of unburnable gooien? En als ik nou een katoenen t-shirt wil weggooien, moet dit dan bij paper of bij burnable? Echt heel verwarrend... En dan ook nog met het feit dat je een hele hoge boete kunt krijgen als je het verkeerd sorteert!

Eten

Ze eten hier dingen in Japan die wij Nederlanders niet gewend zijn om te eten. Hierdoor ben ik de 2e week ook meteen ziek geworden. Ze eten hier alles rauw: rauwe kip, rauw ei, rauwe vis, rauw paardenvlees.. Ook vinden ze het normaal om met de stokjes het rauwe vlees op de barbeque te leggen, maar met dezelfde stokjes ook de rijst te eten. 

Hieronder weer wat foto's van eten.

1. Rauwe kip (met alleen het velletje gebakken).

2. Gefrituurde vleesrolletjes met rijst, soep en soort salade.

3. Soort peulvruchten die je moet pellen, rauw paardenvlees met rauw ei, salade en de rest weet ik niet meer precies.

4. Geen idee wat het was. Het ziet eruit als een Turkse pizza, maar het was heel taai. Volgens mij zat er kwal of inktvis in.

5. Hier ben ik volgens mij ziek van geworden.. Als ik ernaar kijk word ik weer misselijk haha. Gefrituurde vis met rauw ei en rijst.

6. Tauge met vlees, soep met soort paddenstoelen, rijst en nog wat dingetjes. 

Fruit is hier ontzettend duur. Voor 1 appel betaal je ongeveer €2,50, voor een bakje met 10 aardbeien betaal je €6,- en voor een meloen €15,-! Ik ben nog steeds op zoek naar vitaminepillen om mijn uitgaven iets te kunnen laten zakken.

Tevens is het hier erg onbeleefd om te eten of drinken op straat. Als je eten koopt, gaan ze er altijd vanuit dat je dit thuis of op het werk opeet. Drinken mag alleen maar als je ergens stilstaat. Er zijn jongeren die zich hier niets van aantrekken, maar dit zijn mensen die zich verzetten tegen de beleefde regelgeving die hier heerst.

Geloof

Er zijn hier 2 overheersende soorten Godsdiensten waar mensen in geloven: shintoïsme en het boeddhisme. Het boeddhisme, waar de tempels een onderdeel van zijn, is meer een manier van leven dan een echt geloof. Dit feit heeft er ook voor gezorgd dat veel mensen hier boeddhist en shintoïst tegelijk zijn. Bij het shintoïsme geloof men dat er voor alle soorten dingen een God bestaat. Bijvoorbeeld: een God voor verkeer, een God voor de liefde, een God voor studie, etc. Bij dit geloof horen de Shrines (op het eerste gezicht lijkt het een tempel, maar vaak zitten er grote verschillen tussen). Het shintoïsme is echt een geloof van Japan en komt niet/nauwelijks voor in andere landen. Om deze twee uit elkaar te halen, begin ik met het vertellen en laten zien van dingen van het shintoïsme.

Shintoïsme.

De shrines zijn te herkennen aan de poorten op onderstaande foto (al worden ze ook vaak gebruikt voor tempels). Als je hier doorheen loopt kom je op de heilige plaats van de Goden terecht. Men gelooft dat alles binnen dit gebied een God kan zijn. Het is dan ook uit den boze om hierbinnen dieren (al zijn het maar insecten) te doden. Vaak bestaat de grond uit kiezelsteentjes. Men kan zich niet verstoppen voor de Goden, dus je zult altijd geluid maken als je er loopt.

Voordat je kunt bidden, moet je eerst je handen en mond zuiveren met water. In elke shrine staat dan ook een waterbak. Op het filmpje hieronder, kun je zien hoe dit moet.

Hierna kun je wierook aansteken als je wilt en naar de shrine toelopen om te bidden. Eerst moet je een muntje van 5 yen in een bak voor de shrine gooien. Als je wens uitkomt, kun je de Goden bedanken om een gift te geven aan de shrine (een geldbedrag) om de shrine te onderhouden. Alle shrines worden in stand gehouden door de giften van anderen. Mensen die grote giften hebben gegeven, worden bedankt door hun naam op een vlag te tonen in de shrine. Bijna elke shrine staat ook in het teken van een bepaalde God. Zo heb je bijvoorbeeld de shrine voor verkeer. Dit is de enige shrine waar je je auto bij kunt parkeren. Als je wilt bidden over het verkeer (bijvoorbeeld dat je wilt dat je geen verkeersongelukken zult krijgen), kun je dit het beste doen in de shrine die voor verkeer staat. Men gelooft dat dan je wens eerder uitkomt.

Soms kun je een boedhabeeld in een shrine vinden. Dit, omdat veel mensen in beiden geloven.

Boeddhisme.
Het boeddhisme is een leefstijl dat bijvoorbeeld aangeeft wat goed en wat fout is. Er zijn veel tempels in Japan, maar toch overheersen de shrines. In de tempels wonen bijna altijd mensen: monniken. Zij zijn bevoegd bepaalde rituelen uit te voeren, zoals de bel luiden of gebeden opzeggen. Ik heb me hier nog niet veel in verdiept, dus ik weet ook niet wat het allemaal precies betekent. Als ik het aan Japanners vraag, weten zij het zelf vaak ook niet. Elke tempel is weer anders en in elke tempel voeren ze weer andere rituelen uit.

In Osaka ben ik naar een grote tempel geweest. Als je naar binnen wilt, moet je altijd je schoenen uitdoen. Ook mag je hier geen foto's maken.Veel dingen zijn heilig en mag je niet aanraken. Ze hebben ook bepaalde kamers vol met gouden beelden waar nummers opstaan. Deze nummers vertellen hoeveel mensenlichamen/botten er bewaard zijn in de tempel. In plaats een lichaam te begraven of cremeren, kun je ook geld betalen aan de tempel om je botten daar ter bewaring te stellen.

In de tempels zijn de basisrituelen hetzelfde als in een shrine. Ook begin je met je handen reinigen en "moet" je 5 yen betalen om te bidden. Hieronder enkele foto's van tempels.

Hieronder een afbeelding van de schildpadden die hier bij de tempel leven. Deze staan symbool voor een lang leven, omdat schildpadden langer leven dan mensen.

Werk
Het werk gaat goed en is nog steeds leuk. Ik ben nu gewend aan de werksfeer en heb meer door gekregen hoe ik ermee om moet gaan. Toch blijft het communiceren erg lastig. Alles kost 4 keer zoveel energie dan normaal.

Laatst hadden we een "aangekondigde" brandoefening. Ze zeiden tegen mij dat we een "cursus" hadden. Ik wilde dus mijn kladblokje en pen meenemen, toen ik iedereen opeens zag opstaan in het hele gebouw. Ik dacht: "zo, dat is een grootschalige cursus!". Toen we eenmaal buiten stonden, begreep ik eindelijk dat het om een brandoefening ging.
Uiteindelijk stonden alle mensen uit het gebouw buiten. Honderden Japanners bij elkaar. Er was 1 man die een toespraak hield door de microfoon. Uiteraard wist ik niet wat hij allemaal vertelde. Op een gegeven moment ging iedereen (ja, "iedereen"!) op hetzelfde moment buigen. Ik was de enige die nog rechtop stond...

Dit soort dingen gebeuren wel vaker en ik begin er aan te wennen. Soms schaam ik me, soms is het grappig en soms lachen ze me uit.

Verder probeerde ik de NL sferen in huis te brengen bij de Japanners. Ik had drop meegenomen vanuit NL en had het uitgedeeld op kantoor. Resultaat: geen reacties. De dropjes werden door sommigen stiekem weggestopt ergens tussen de spullen op het bureau. Ik moest het uit hun trekken wat ze ervan vonden. Ze zijn erg beleefd, dus ze zullen niet uit zichzelf zeggen dat ze iets vies vinden als ze het cadeau hebben gekregen. Het was dus erg duidelijk dat ze het niet lekker vonden. Eén collega maakt er zelfs steeds grapjes over en vraagt of ik weer "medicijnen" bij me heb. Hij vind de dropjes namelijk lijken op medicijnen.
Ook ben ik naar een NL restaurant gegaan met 2 collega's. Erg leuk om ze wat NL eten te laten proeven. Maar goed.. echt NL eten kun je het ook niet noemen. Heb je ooit rookworst met botten erin gezien? En erwtensoep dat zo dik is als stamppot? En andijviestamppot met maar 4 blaadjes andijvie erin?

Een tijdje terug hadden we een vrije dag. Toch kennen ze maar 1 echte vakantie in Japan: de Golden week. Normale vrije dagen moet je namelijk in het weekend inhalen. Dinsdags was ik vrij, maar om deze in te halen moest ik op zaterdag werken.

Hieronder foto's van het kantoor. Het is een klein "kamertje" in een ontzettend groot kantoor. Het designcentrum is een soort van afgeschermd van de rest.

Taal

Ik heb nu 2 lessen Japanse les gehad op een basisschool. Hiervan krijg ik handige werk- en leerboeken mee. Toch merk ik dat ik meer leer van mensen om mij heen dan op de cursus. De leraren op de Japanse school zijn gewend om kleine kinderen les te geven en daardoor merk ik dat ze het lastig vinden om mij dingen te leren. Ik kan nu al 'zo goed als' 2 alfabetten lezen en schrijven: Hiragana en Katakana (zie foto's). Ook kan ik nu veel standaard zinnetjes en veelvoorkomende woorden spreken. Toch blijft het erg lastig, want de taal is niet te vergelijken met een andere taal die ik ken. Voor mijn gevoel lijken ook veel woorden op elkaar en daardoor raak ik snel in de war.

Ook probeer ik mensen Engels te leren. Een collega van mij heb ik eindelijk duidelijk kunnen maken wat het verschil is tussen reary, realy en ready. Het is voor hen erg lastig om de l in dat woord uit te spreken, maar ze blijven proberen!

Karaoke.
Karaoke is in Japan ontzettend populair. Er zijn overal karaokebars te vinden. Ik wilde er altijd al een keer heen, maar ik vond het zo raar om dat in mijn eentje te doen. Toch ben ik hier op de een of andere manier in mijn eentje terecht gekomen. Ik dacht dat ik naar een restaurant ging... Ik zag de menukaart buiten en het leek me een goede keuze. Ik liep naar boven en kwam in een rare ruimte terecht: er stonden geen tafels, alleen maar een bar. Ik vroeg of ik kon eten en ze zeiden dat dat kon. Verder snapte ik er niets van wat ze allemaal zeiden. Ik moest ook nog meer betalen dan dat het eten eigenlijk kostte. Toen werd ik naar een klein kamertje gebracht en zag ik het karaokeapparaat! Toen dacht ik.. naja, laat ik dan maar wat liedjes zingen haha! De volgende dag lachten collega's mij uit, omdat niet veel mensen snel in hun eentje karaoke gaan doen.

Vandaag ben ik weer karaoke gaan doen. Ik vond het zo leuk, dat ik gewoon nog een keer in mijn eentje erheen ben gegaan.

Metro.
Elke dag rijd ik met de trein. 's Ochtends is het zo ontzettend druk in de trein dat je amper normaal kunt adem halen. Hieronder een foto van een zondagmiddag. Op spitsuur is het 4 keer zo druk en zelfs dan maken ze nog ruimte voor elkaar. Toch heel wat anders dan in NL, waar men meteen boos wordt als men de ander per ongeluk aanraakt.

Historisch Museum.
De mensen die Facebook hebben, hebben waarschijnlijk al gezien dat ik op mijn profielfoto een kimono aan heb. Dit was in het historisch museum. Ze vroegen aan mij of ik het aan wilde en natuurlijk zei ik "ja"!. Er waren ook veel Chinezen, Taiwanezen en Koreanen en nog voordat ik de kimono aan had, wilden ze allemaal met mij op de foto. Uiteindelijk hadden ze de kleding bij mij aangetrokken en toen werd het nog erger. Ik moest allemaal poses aannemen en er werden super veel foto's van mij gemaakt. Toen kwam ook nog eens de man van het museum naar mij toe: "Ja, wil je even meelopen door het museum? Dan maken we foto's van je". Ik moest in elke hoek van het museum staan en zitten en elke keer staat er een Chinees meisje bij mij op de foto, omdat ze telkens met mij op de foto wilde. Dit had ik nog nooit meegemaakt.. Alleen omdat ik "anders" ben en voor hun speciaal ben... Ik voelde me net een attractie. Hieronder een paar foto's.

Kyoto en Cherry Blossoms.
Vorig weekend ben ik met collega's naar Kyoto geweest, een stad die niet heel ver hiervandaan ligt. Dit was ontzettend mooi, omdat Kyoto een stad is met veel tempels en shrines en het ook nog het Cherry Blossom  (sakura) seizoen was. Dit seizoen duurt ongeveer 2 weken en is altijd 1 keer per jaar. Waarschijnlijk zal het dit weekend eindigen, omdat het gaat regenen. Dan vallen en waaien alle bloesems naar beneden.

Hieronder een aantal foto's van Kyoto en de bloesems.

Overige
Verder heb ik buiten het werken om veel met mensen afgesproken, ben ik uit eten geweest, heb musea en stadjes bezocht, ben naar een aquarium geweest (zie foto dolfijn <3 ) en nog veel meer! Het is allemaal teveel om te vertellen en ik denk dat mijn blog nu wel lang genoeg is geworden. Onderstaande zal ik alleen nog even een berg foto's plaatsen =). Het filmpje wat je ziet is de straat voor mijn appartement.

さよならとおやすみ！

Wendy